Onze wensvrager uit Helvoirt heeft slechte berichten van de dokters gekregen. ‘Het is een aflopende zaak”, zegt hij zelf. Hoop wordt verdrongen door verdriet en machteloosheid.
Hij houdt van uitjes, ´Ja, ik rak graag´ en zou graag nog een keer naar zijn broer in Friesland gaan. Hij is daar pas verhuisd en onze wensvrager zou graag het nieuwe huis van zijn broer zien.
Via een familielid van de vrouw van de wensvrager, stond daarom op een zonnige morgen Wensambulance Brabant voor de deur. Jawel…………..op naar Friesland. Het zou een dag vol verrassingen worden.
Uit de ambulance stapten chauffeur Barry en verpleegkundige Wilma. Beiden vrijwilligers en duidelijk herkenbaar aan een shirt met een frisse kleur en het embleem van WensAmbulance Brabant (de Brabantse vlag is erin verwerkt). Het was al gauw duidelijk dat de beide Brabanders hun werk met veel plezier en een grote betrokkenheid doen.
De eerste verrassing was voor de kleinzoon van de wensvrager en zijn vrouw. De driejarige kleinzoon mocht, samen met zijn moeder, een rondje rijden in de ambulance (Barry was zelf was ook maar even meegegaan). Na afloop glunderde de een nog meer dan de ander.
Behalve zijn vrouw ging ook een goede vriend mee naar Friesland. En inmiddels waren familie, vrienden en buren aangekomen om de ambulance uit te zwaaien.
De reis verliep voorspoedig. Toen er gevraagd werd of er onderweg gestopt zou worden, antwoordde Barry dat het zijn dag was en hij het helemaal voor het zeggen had. De vrijwilligers wilden het liefst wel voor middernacht weer thuis zijn.
Bij zijn broer aangekomen wachtte weer een verrassing: alle drie de kinderen en de twee kleinkinderen van zijn broer en zijn vrouw stonden onze wensvrager op te wachten. En zijn petekind was er zelfs speciaal voor uit Ierland overgekomen. De emoties waren niet van de lucht. Er was prima voor eten en drinken gezorgd en de zon deed daar nog een schepje bovenop. Terwijl in de tuin een lach en een traan elkaar afwisselden, gingen Wilma en Barry het dorp in om rond te kijken en te genieten van koffie verkeerd (dat was ook het enige verkeerde van de dag).
Rond de afgesproken tijd kwamen Wilma en Barry weer terug. En nadat het Brabantse dialect nog even dit stukje van Friesland vulde, werd de thuisreis aanvaard. Maar thuis wachtte opnieuw een verrassing.
Onze wensvrager heeft altijd graag getuinierd. Maar vanwege zijn gezondheid heeft hij het tuintje voor het huis laten rooien. Hij moet ongetwijfeld met ergernis naar zijn eigen tuintje gekeken hebben. Bij thuiskomst echter, kon hij zijn tranen niet bedwingen toen hij daar, behalve een grote schare familieleden en vrienden, ook een prachtig aangelegde tuin zag, aangelegd door zijn eigen nichten en familie. ‘Waar heb ik het aan te danken’ vroeg onze wensvrager zich weer af.
Het was een prachtige dag die niet het verdriet kan wegnemen maar het wel wat kan verlichten. Op deze dag wisselden tranen van verdriet en blijdschap elkaar af.
Onze wensvrager en zijn vrouw bedanken al degenen die deze dag tot een onvergetelijke hebben gemaakt, van ganser harte.