Het bericht kwam als een donderslag bij heldere hemel. Er is niks meer aan te doen, had de dokter met een zachte stem gezegd. Op advies van een verpleegkundige de wens aangevraagd.
Maandag was het zover. Begeleiders Frank en Hans waren ruim op tijd op het ophaaladres. Na een kopje koffie gedronken te hebben zijn we richting Meersel-Dreef gereden. Na een half uurtje kwamen we daar aan en zijn we richting grot gegaan. Daar hebben we een half uurtje doorgebracht waarbij een lach en een traan zich afwisselden. De lunch werd gebruikt in het tegenovergelegen restaurant De Zevenster ‘Bij de Paters’.
Tijdens deze lunch werd als wens geopperd om ook naar de Hasseltse Kapel in Tilburg te willen. Zonder een spier van hun gezicht te vertrekken werd dit verzoek ingewilligd. ‘Het is jouw dag,’ was het simpele maar niet minder gemeende antwoord.
Bij de Hasseltse Kapel aangekomen werd met de nodige hand en spandiensten de brancard in de kapel gereden. Een aangrijpende stilte volgde. Bij thuiskomst wachtte ons nog een prettige verrassing. De koffie met gebak stond klaar.
Een mooie, lekkere afsluiting van een ontzettende mooie dag die zeker omlijst werd door een gouden randje. Een gouden randje waaraan zeker Frank en Hans hebben bijgedragen.
Soms schieten woorden te kort, zeker om Frank en Hans te danken voor hun toewijding, hun zorg maar zeker hun menselijkheid.
Dank, dank en nog eens dank.