Nog even naar mijn zangkoor

Op een prachtige zondagse lentemorgen, begin maart 2025, reden we vanuit Valkenswaard met de WensAmbulance in een klein uurtje naar de Peel, naar een dorpje in de uiterste noordoosthoek van onze Provincie. Vanuit de kliniek aldaar haalden we een 85 jarige man met zijn echtgenote op, die vorig jaar 70 jaar lid was van het parochiële zangkoor. Dat zingen was iets waarvoor hij destijds ook is onderscheiden. Hij wilde die zondagochtend nog dolgraag een bezoek brengen aan zijn kerk in zijn woonplaats een kleine 10 km verderop. Om daarna naar huis gebracht te worden.

Bij de kerk aangekomen bleek daar – dit tot verrassing van onze wensvrager – het vrijwel voltallige koor aanwezig te zijn. We werden na binnenkomst in de kerk uitgenodigd om onze wensvrager met de brancard te midden van zijn koorvrienden op de ruimte naast het altaar neer te zetten. Nadat er een 3 tal Gregoriaanse zangpartijen werden gezongen werd samen met het koor het voor hen traditionele drankje gedronken en met elkaar geproost. Onze wensvrager zong hardop en toonvast mee met het koor en liet zich het drankje na afloop ook goed smaken.

Vervolgens werd naar het woonhuis van hem en zijn vrouw gereden, waar hij nog even van het prachtige weer vanuit de aangebouwde serre kon genieten, alvorens mijnheer voor een dutje in bed geholpen werd. Hij was moe, maar erg voldaan dat hij nog samen met zijn vrienden een paar prachtige liederen had gezongen.