Ga naar de inhoud

Wens met een gouden randje

Een verslag van onze vrijwilligers Joop en Saskia

In het hospice Breda ligt een mevrouw van 75 met nog een minimale levensverwachting. Ze eet en drinkt niet meer, heeft veel pijnklachten, komt amper nog uit bed maar kan met ondersteuning nog een stukje lopen. Ze wil nog graag één keer zwemmen in een zwembad. De wens is gepland op vrijdag. Het zwembad Stappegoor in Tilburg verleent alle medewerking en maakt één van de baden hiervoor vrij.

De zondag daarvoor vraagt het hospice of de wens eerder kan worden uitgevoerd omdat de toestand van mevrouw snel verslechtert. De coördinator weet na heel veel overleg te regelen dat, zowel het zwembad Stappegoor als de vrijwilligers van WensAmbulance Brabant de wens van mevrouw al op maandag kunnen uitvoeren.

Op maandag aangekomen bij het hospice geeft de verzorging aan dat mevrouw een slechte nacht heeft gehad en twijfelt of het zwemmen nog wel zal lukken. Mevrouw is echter resoluut en vertelt heel graag te willen zwemmen. Na een voorzichtige transfer van bed naar brancard en een korte rit met de wensambulance wordt het zwembad in Tilburg bereikt. Via een aparte toegangspoort wordt onder begeleiding van het personeel van Stappegoor de ambulance tot aan een zij-ingang van het zwembad gemanoeuvreerd. Binnen een paar minuten staat de brancard met mevrouw binnen en naast het bad.

Met een zwembadlift wordt mevrouw heel voorzichtig in het water neergelaten en opgevangen door haar zoon en een badmeester. En dan gebeurt er iets wonderbaarlijks. Mevrouw leeft helemaal op en gaat zwemmen. Iemand die de nacht daarvoor bijna ging overlijden zwemt als een vis in het water en gaat zelfs op haar rug zwemmen. De brede glimlach op haar gezicht is onvergetelijk. Een heel bijzondere ervaring, die zorgt voor een “slikmomentje”.

Na ruim een half uur wordt mevrouw weer voorzichtig uit het water getild en in een rolstoel gezet. In een kleedruimte wordt mevrouw, die toch wel erg vermoeid is, door de begeleiding afgedroogd en omgekleed. Eenmaal terug in het hospice en terug in haar eigen bed valt mevrouw snel in slaap. Vijf dagen later overlijdt zij.

Voor alle betrokkenen was dit een wens met een gouden randje.